Μια θάλασσα ψάρια

οι αυγές βρίσκουν
το στέρνο σου κομπιασμένο
δύχτια με βράχια γίνανε ένα
μισή μέρα να τα ξεμπλέξεις δαύτα
οι ψαράδες έχουν υπομονή
συχνά σκίζονται
πρέπει να τα μπαλώσουν
άλλες σκόρπιες ώρες εκεί
υπομονή και δώστου η σακοράφα
μέσα έξω
παράπονο κανένα
τι λείπει
έχουν μια θάλασσα
κι ένα τηγάνι ψάρια
βουτηγμένα στη ρίγανη

εσύ δεν είσαι ψαράς
τα σαγόνια σου πιατίνια
τρέμεις
το ξέρεις, όχι εμάς
τον πήχη που έστησες
το παιδικό σου δάχτυλο
να σε δείχνει
το πολυφορεμένο μέλλον που
επίσης ξέρεις, δεν υπάρχει
αύριο μπορεί να σε σιδερώνει
κάποια νταλίκα
το ασταθές σου παρόν
το βαθύ και άβολο
που δε συγχωρεί λάθη
τα ήρθαν, έρχονται, θα έρθουν
ή ίσως μόνο
την αδυναμία σου να γίνεις ένας