μια θάλασσα ψάρια

οι αυγές βρίσκουν
το στέρνο σου κομπιασμένο
δύχτια σε βράχια μπλεγμένα
μισή μέρα
να τα ξεμπλέξεις δαύτα
οι ψαράδες έχουν υπομονή
συχνά σκίζονται
πρέπει να τα μπαλώσουν
άλλες σκόρπιες ώρες εκεί
υπομονή και δώστου η σακοράφα
μέσα έξω
παράπονο κανένα
τι λείπει
έχουν μια θάλασσα
κι ένα τηγάνι ψάρια
βουτηγμένα στη ρίγανη

μα εσύ δεν είσαι ψαράς
τα σαγόνια σου πιατίνια
τρέμεις
το ξέρεις, όχι εμάς
για τον πήχη που έστησες
το παιδικό σου δάχτυλο
να σε δείχνει περιπαιχτικά
το πολυφορεμένο μέλλον που
επίσης ξέρεις, δεν υπάρχει
αύριο μπορεί να σε σιδερώνει
κάποια νταλίκα
το ασταθές σου παρόν
το βαθύ και άβολο
που δε συγχωρεί λάθη
τα ήρθαν, έρχονται, θα έρθουν
ή ίσως μόνο
τη δυσκολία του να γίνεις ψαράς