Archives for October 2021

Νομίζω έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Αυτού του δυσκολότερου από όλους. Του αντίου από εσένα προς τα εσένα. Της αποκοπής από το είναι σου. Του σοκ από το πρώτο οξυγόνο. Της γύμνιας σαν μεταμορφώνεσαι. Που είναι το κουκούλι μου; Είναι πίσω και αχρείαστο πια. Είναι ένα αντίο με γεύση απαλή. Ένα αντίο που περίμενες να πεις. Περίμενες να ακούσεις. Έφτασε η ώρα, να σταματήσεις να προσποιείσαι να είσαι αυτό που ήξερες. Αφού δεν είσαι πια αυτό. Έφτασε η ώρα να σταματήσεις να ψάχνεις. Να αναλύεις. Να μην είσαι καλά. Να λείπει κάτι. Να σε θλίβει κάτι. Να ψάχνεις κάτι. Να μην βρίσκεις κάτι. Γιατί ξέρεις, είναι όλα εδώ. Τα πράγματα δεν είναι όπως ήτανε. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο μόνο βέβαιο της αστραπιαίας αυτής υπαρξής μας στη γη, την αλλαγή. Ήρθε η ώρα. Η ώρα που περίμενες είναι εδώ.

Νιώθεις χαρούμενη. Είσαι χαρούμενη. Ήθελα να το γράψω, για να θυμάσαι την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμουν χαρούμενη; Ήταν σήμερα. Ήταν χθες. Την προηγούμενη εβδομάδα. Και τον προηγούμενο μήνα. Τα πράγματα είναι όπως πρέπει. Πρέπει όπως είναι. Τα αγαπάς. Έτσι. Όχι διαφορετικά. Όχι όπως θα μπορούσαν. Γιατί δε θα μπορούσαν. Πες μου ξανά, όσα έλεγες χθες. Πες μου.

Νιώθω να θέλω να γελάω. Συνέχεια. Νιώθω να θέλω να χαμογελάω. Συνέχεια. Νιώθω να θέλω να κολυμπάω στα σύννεφα. Να χορεύω. Και να πετάω. Να αγαπάω. Να εμπιστεύομαι. Να αγκαλιάζω. Και να συγχωρώ. Να ξαναρχίζω. Να μην τα παρατάω. Να ανακαλύπτω. Να ενθουσιάζομαι. Και να δακρύζω. Να ανατριχιάζω. Να πετάνε μέσα μου πεταλούδες. Να αναστατώνομαι. Να φοβάμαι. Να μην θέλω. Και να θέλω. Να φιλάω. Να γλύφω. Να δαγκώνω. Να πίνω. Να τελειώνω. Να αρχίζω. Να κουρνιάζω. Να ζεσταίνομαι. Να ιδρώνω. Να αγαπιέμαι. Να θαυμάζω. Να μαθαίνω. Να νιώθω. Να φοβάμαι. Να μη με νοιάζει πια. Και να ευχαριστώ τη ζωή που μου φέρεται τόσο καλά. Πες μου, θέλω να σε ακούω.

• No Comments