Σάββατο βράδυ στο Κρόιτσμπεργκ
Η καρδιά είναι χωρισμένη
Σε δυο όψεις
Δυο επιφάνειες
Ας τις πούμε πάνω και κάτω
Η πάνω ψυχρή, ήρεμη
Εσύ
Η πλευρά που καίει
Φλόγες
Φωνές
Ζαλίζομαι
Θόρυβος
Η καρδιά μου καίγεται
Η καρδιά
Και δε θα της δώσεις νερό
Ιστορίες γύρω μου
Θα’θελα να τις περιγράψω
Θα’θελα να τις καταγράψω
Αδυνατώ
Απεναντί κάποιοι αρχάριοι
Μόλις φτάσαν
Δυο τρεις μήνες
Οκτώβριο πιθανότατα
Μεταπτυχιακό;
Μπορεί και προπτυχιακό
Δεν ξέρουν τι τους περιμένει
Ποια κόλαση
Στην αρχή θα ενθουσιαστούν
Ο τόπος που γέννησε το ό,τι-θέλω
Μετά θα νιώσουν κάπως χαμένοι
Το μέσα τους να τρώει το έξω τους
Κάποτε ίσως καταλάβουν
Δεν είναι πόλη ελευθερίας αυτή
Είναι πόλη σκλάβος της εικόνας της
Της ποσότητας
Όχι της εγγύτητας
Της ταχύτητας
Όχι της στοργικότητας
Δίπλα μου ένα ακορντεόν
Η πόλη τούτη είναι τα πάντα
Όχι δεν θα πω ψέματα
Δεν θέλω να κλέψω από
Την ομορφιά της
Θα φύγω όμως
Να μην ξανανιώσω έτσι
Το τρέμω τέτοιο νιώσιμο
Δεν αντέχω να κομπιάζω
Να μουδιάζω
Να πεθαίνω
Μη μου καις άλλο την καρδιά
[Νοέμβριος 2019]
