Πόλεις και πολιτείες

ζω σε μια πόλη μεγάλη, άγνωστη μέσα σε αγνώστους

πόλη που σε αφήνει να αναπνεύσεις

που δεν έχεις μάτια καρφωμένα πάνω σου

που δεν ανοίγουν στόματα παρά μόνο όταν έχουν κάτι να πουν

που οι δρόμοι είναι απέραντοι και έχει μέρη πολλά να κρυφτείς

που έχει λίμνες και ποτάμια και βαρκούλες και πάπιες

που ο χειμώνας θυμίζει χειμώνα, κασκόλ και σκουφιά

που παίρνεις τα χιονοπέδιλα και πας για πατινάζ

με τοίχους χρυσούς και καναπέδες από βελούδο

με ζεστό κρασί, καραμελωμένα μήλα και κέικ καρότου

ζεις σε μια πόλη μικρή

βλέπεις άτομα που γνωρίζεις από τότε που γεννήθηκες

έχεις μια γλοιώδη οικογενειακή θαλπωρή

ζεστό φαγητό της μαμάς, το λογαριασμό σου γεμάτο

ή χειρότερα, σερβιτόρα σε συνοικιακό καφέ για την κάλυψη των εξόδων του μήνα

κάνεις κανένα ταξίδι που και που, διαβάζεις και κανένα βιβλίο γιατί έτσι επιβάλλεται

είσαι τάχα εντάξει μ’ αυτό που ζεις

γιατί άλλωστε είναι δύσκολο να παραδεχτείς ότι παίζεις σε μια λάθος ζωή

δύσκολο να παραδεχτείς ότι δε ζεις, παρά κρυφοκοιτάς ζωές άλλων

δύσκολο να παραδεχτείς ότι θα ‘θελες, αλλά δεν έχεις, αλλά μόνο τότε

όταν δε φοβηθείς να κοιτάξεις κάτω, θα δεις ότι είσαι στον πάτο

όταν δε φοβηθείς να κοιτάξεις πάνω, θα δεις ότι πνίγεσαι

όταν δε φοβηθείς να κοιτάξεις γύρω, θα δεις ότι είσαι σε κλουβί κι ούτε καν χρυσό

γι’ αυτό σας λέω

να φεύγετε άνθρωποι, να φεύγετε, να μη φοβάστε

σας πατάνε κι εσείς κοιτάτε μην σκονιστήκατε

δε φτιαχτήκαμε για τα μικρά, πότε θα το καταλάβετε

δε σπουδάσαμε για 200 ευρώ το τετράωρο σίγουρα

φτιαχτήκαμε για να βρούμε τόπους που μας χωράνε

τόπους που μας αγαπάνε και όχι μόνο τους αγαπάμε

να φεύγετε άνθρωποι, να μη φοβάστε

ξέρετε μια βαλίτσα είναι

μια βαλίτσα και δυο τρία κλικ

κι αν το φευγιό σας προκαλέσει ναυτία

τότε μόνο να βγάλετε εισητήριο επιστροφής