Αθήνα, 25/04/12 Τελευταία οι μέρες περνάνε πιο εύκολα. Ακολουθώ ένα πρόγραμμα και προσπαθώ να επικεντρωθώ στη σχολή. Στο μυαλό μου συνέχεια, εσύ. Αυτό πλέον το έχω δεχτεί. Απλά προσπαθώ να μην μου λείπεις. Να μην νιώθω την απουσία σου, αλλά
ζω σε μια πόλη μεγάλη, άγνωστη μέσα σε αγνώστους πόλη που σε αφήνει να αναπνεύσεις που δεν έχεις μάτια καρφωμένα πάνω σου που δεν ανοίγουν στόματα παρά μόνο όταν έχουν κάτι να πουν που οι δρόμοι είναι απέραντοι και έχει
είναι δύσκολο να γράψεις ιστορίες σε λευκό χαρτί όσο δύσκολο να φανταστείς φιγούρες σε ουρανό δίχως σύννεφα
Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν Από την ανάμνηση ...
Σήμερα ήθελα να αφήσω για λίγο στην άκρη την ποιητική ...
Τα πρωινά ξυπνάει χωρίς ξυπνητήρι. Τρεις φορές την εβδομάδα βλέπει ...
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
Leave a Reply