 |
| Frederic Forest ‘Woman standing – Etude’ |
αν σου έγραφα ένα γράμμα θα μάθαινες για την αφόρητη απουσία σου για την παράνομη κατοχή των σκέψεών μου και τα 86400 δευτερόλεπτα της ημέρας θα μάθαινες πως κάποτε θα συναντηθούμε καλοκαίρι θα είναι θα τρέξω με ορμή καταπάνω σου
ψάχνω λέξεις να μην θυμίζουν θλίψη πίσω μπροστά πρέπει θέλω απαλλαγμένες ελαφρυές λέξεις που ζούνε που επιπλέουν χωρίς προστατευτικά χέρια χωρίς βοηθητικές ρόδες βρίσκω λέξεις να στροβιλίζονται γύρω από άξονες όπως προσωπικές αντωνυμίες λίστες και κουτάκια κενά λέξεις που θυμίζουν
στον ελεύθερό μου χρόνο αλλάζω όνομα στο μπλογκ δεν έχει άλλες θολές ιστορίες μας τελείωσαν όπως τελείωσε το εγώ το εσύ και η άσκοπη ονοματολογία ενός τίποτα που εκ παραδρομής είχε το όνομα του κάτι
Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν Από την ανάμνηση ...
Σήμερα ήθελα να αφήσω για λίγο στην άκρη την ποιητική ...
Τα πρωινά ξυπνάει χωρίς ξυπνητήρι. Τρεις φορές την εβδομάδα βλέπει ...
<3
στα παρασκήνια λοιπόν της ιντερνετικής πραγματικότητας, σου στέλνω ένα μήνυμα, προσοχή, δεν κάνω σχόλιο. ήθελα να διατηρήσω την ανωνυμία μου, δεν ξέρω γιατί – μια αοριστη τοπωνυμία. Μάλλον γιατί εκφράζω τον θαυμασμό μου και δεν ήθελα να προσθέσω και το όνομά μου γύρω από αυτό. Ωραίο το μπλογκ. Καλαίσθητο. διάβασα κάποια απ'ότι κατάλαβες από τα σχόλιά μου, και θέλω να τα διαβάσω Όλα, να σε μελετήσω, αλλά δεν έχω τον χρόνο τώρα να συγκεντρωθώ τελείως σε αυτό. Θα το κάνω όμως γιατι εκτός από ενδιαφέρουσα γραφή-σκέψη έχεις και ωραία βυζάκια, που τα είδα πριν λίγο στο ινστα και λέω ώπα, το κορίτσι δεν έχει μόνο μυαλό. λοιπον, καλη δυναμη, συγκεντρωμένα και ταπεινά.