Ένα ρίγος. Πυροτεχνήματα ακούγονται. Φωνές. Γαυγίσματα. Γάτες τρέχουν αλαφιασμένες. Οι άνθρωποι γιορτάζουν. Γιατί; Είναι μια βραδιά σαν όλες τις άλλες. Το επόμενο πρωί θα ξυπνήσεις. Θα βάλεις νερό στο βραστήρα. Θα κάνεις καφέ. Ή τσάι. Θα σκεφτείς τη Δευτέρα που έρχεται, τη δίαιτα που πρέπει να ξεκινήσεις, τους στόχους που έβαλες για μια ακόμη φορά. Θα σκρολάρεις λίγο στην τουαλέτα. Θα κάνεις δυο-τρία λάικ να κρατάς την επαφή. Θα τσεκάρεις ποιοι είδαν το στόρι σου κι αν μέσα σε αυτούς είναι το γκομενάκι που σε γράφει. Θα σκεφτείς τον πρώην σου, τον νυν σου ή τον φανταστικό σου. Θα την παίξεις για ξεκινήσει καλά η μέρα. Θα πας στη δουλειά που σιχαίνεσαι. Ή εντάξει μωρέ, δεν είναι τόσο χάλια. Θα περιμένεις την Παρασκευή.
Θα του κάνεις παρατήρηση, που άφησε πάλι νερά στο μπάνιο. Θα της κάνεις παρατήρηση, που πάλι αργεί. Θα σκεφτείς ότι θα ήθελες να σε καταλαβαίνει λίγο περισσότερο. Μα έχεις φτάσει ήδη 30. Δεν υπάρχει καιρός. Το μάνιουαλ λέει πως ήρθε η ώρα να ντυθείς νυφούλα. Θα περάσεις από τη μαμά. Θα πάρεις το ταπεράκι. Θα αρχίσει να λέει πάλι τα δικά της. Ποιος την ακούει κι αυτήν. Στη δουλειά θα συζητήσετε για τον αγώνα της Άρσεναλ, θα πιείτε ακόμη μια κούπα καφέ, θα σχολιάσετε κάποιο ωραίο μουνί. Ώρα για σχόλασμα. Θα ήθελες τόσο πολύ ένα ποτό, αλλά ποιος ακούει τη γκρίνια της. Το βράδυ θα διαφωνήσετε για το αν είναι η σειρά σου να βγάλεις τον σκύλο βόλτα. Θα δείτε νετφλιξ στον καναπέ. Θα πέσετε για ύπνο, χωρίς σεξ. Αυτό είναι για τους ερωτευμένους. Εσείς δεν είστε.
Θα δώσετε φιλί για καληνύχτα. Θα σκεφτείς πως τον αγαπάς και πως είσαι τυχερή που τον βρήκες. Θα σκεφτεί πόσο θα ήθελε να πηδήξει επιτέλους. Την κοιλίτσα του που όλο μεγαλώνει, την φαλάκρα του και την μάνα του που ρωτάει πότε θα δει εγγόνια. Καλά είμαστε εδώ θα πει και θα γυρίσει πλευρό. Το Σάββατο θα πάτε για καφέ με την παρέα που έχεις από το σχολείο. Ή θα βγάλετε βόλτα τον μικρό. Για μια στιγμή, πριν σηκωθείς, θα σκεφτείς πόσο θα ήθελες να ξυπνούσες στο Παρίσι, στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη. Θα γελάσεις με τον εαυτό σου που πάλι ονειροπολεί. Η παρέα σας περιμένει. Ο μικρός κλαίει. Την Κυριακή θα πάρετε ντελίβερι από το σουβλατζίδικο της γειτονιάς. Όπως και κάθε άλλη Κυριακή. Έγκυος ξανά. Κουμπάροι τώρα. Νύχια. Κομμωτήριο. Μια μπύρα που και που. Μπάλα με τους φίλους του στο κάθε φέξει. Ένα ταξίδι στα Καλάβρυτα.
Όλα θα συνεχίσουν να κυλάνε, χωρίς εκπλήξεις. Ο χρόνος, οι μέρες, οι δείκτες. Θα συνεχίσουν να κυλάνε για όλους. Εκτός από αυτούς που θα αποφασίσουν να πέσουν από κάποιο μπαλκόνι. Ή αυτούς που θα ακούσουν στιγμιαία έναν μακρόσυρτο ήχο σε κάποια εντατική. Αυτούς που θα βρεθούν κάτω από κάποιες ρόδες. Ή αυτούς που ο θυμός κάποιων άλλων θα είναι πολύ μεγάλος, για να τους αφήσει να συνεχίσουν να αναπνέουν. Για αυτούς θα υπάρξει ένα ξαφνικό στοπ. Δε θα δουν τη συνέχεια. Για όλους τους υπόλοιπους υπάρχει. Για εσένα. Για εμένα. Υπάρχει ακόμα. Μια συνέχεια που μπορούμε γράψουμε, εμείς. Μια συνέχεια που μπορούμε να αλλάξουμε, εμείς. Εσύ. Εγώ. Ο καθένας τη δικιά του.
Leave a Reply