[ γεια σου, όπως αντίο]
αν
μία αλήθεια υπάρχει καθολική
στο ανάμεσα του εγώ από το εσύ
είναι η δεδομένη άφιξη
εκείνου του πρωινού όπου το εγώ
στο ανάμεσα του εγώ από το εσύ
είναι η δεδομένη άφιξη
εκείνου του πρωινού όπου το εγώ
ή το εσύ θα ξυπνήσει ευχόμενο να
ξυπνούσε αλλού από όπου ξύπνησε
ξυπνούσε αλλού από όπου ξύπνησε
σημείωμα στο κομοδίνο
μακρόσυρτος ήχος πόρτας
που κλείνει κρυφά
φαίνοντα αντάξια κι αρκετά προς
αποφυγήν υγρών βλεφαρίδων και
ενοχλητικών ερωτηματικών
μακρόσυρτος ήχος πόρτας
που κλείνει κρυφά
φαίνοντα αντάξια κι αρκετά προς
αποφυγήν υγρών βλεφαρίδων και
ενοχλητικών ερωτηματικών
αν
μία αλήθεια υπάρχει καθολική
είναι πως αν κάτι σε δένει
με τον άλλον
αυτόν με το κεφαλαίο άλφα
μα κι αυτόν με το μικρό
αυτόν με το κεφαλαίο άλφα
μα κι αυτόν με το μικρό
είναι το απολύτως τίποτα
αν
καμία αλήθεια από τις ανωτέρω
δεν είναι καθολική
είναι η παρακάτω που λέει πως
είναι η παρακάτω που λέει πως
και την συμπλήρωσες νομίζω εσύ
το τελευταίο μας αδιάφορο βράδυ
τίποτα δεν είναι κρίμα, κρίμα δεν υπάρχει
εδηλώθη με στόμφο
το τελευταίο μας αδιάφορο βράδυ
τίποτα δεν είναι κρίμα, κρίμα δεν υπάρχει
εδηλώθη με στόμφο
[ κρίμα, το επιρρηματικό ]
κι ας μοιάζουν όλα
με κορδόνι μπερδεμένο κι άλυτο
κορδόνι από μπετό είναι
που σπάνε πάνω τα κύματα
ο κόμπος σας
τυχαίο γεγονός πως για λίγο
σκάτε από την ίδια πλευρά
άγνωσται οι βουλαί του Αιόλου
κάποτε φυσάει δυνατότερα
κάποιος περνάει απέναντι
τίποτα δεν είναι κρίμα
και καμιά αγάπη ανιδιοτελής
ακατάλυτη κι ακατάσχετη
έλεγα ίσως αυτή
της μητέρας για το παιδί
μα πάλι θα γελάστηκα
η δικιά μου ένα πρωινό
με ονόμασε τέρας
το διαβασα και σκεφτηκα εζησα, ζω και θα ζησω, μου αρεσει παροτι πολλες φορες αναρωτηθηκα για το νοημα της ζωης μου