Πανσινουσίτιδα

Σήμερα ήμουν άρρωστη. Nasennnebenhöhlen Entzüdung, Nasen Rachen und Entzüdung der zentralen Bronchien (σε απλά ελληνικά τραχειοβροχίτιδα) απεφάνθη ο γιατρός και μου έγραψε με γεναιοδωρία, μια ολόκληρη εβδομάδα αναρρωτική. Μεγάλο πράγμα η γεναιοδωρία.
Σήμερα ξύπνησα χωρίς ξυπνητήρι, ο ήλιος έλαμπε από το πρωί. Ο ουρανός ήταν γαλάζιος. Δυσεύρετο πράγμα τόσο ο γαλάζιος ουρανός ήλιος, όσο και ο ήλιος στα βορειοδυτικά της Ευρώπης. Έστιψα την πορτοκαλάδα μου και λικνίστηκα για μερικά λεπτά, μόνη στο δωμάτιο, παίζοντας με το φως. Σπουδαίο πράγμα το φως. Στο κομοδίνο τα τριαντάφυλλα που αγόρασα προχθές να μου κρατούν παρέα. Γιατί οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν όσα τους κάνουν χαρούμενους; Προς το μεσημέρι μαγείρεψα φακές με πράσο και κάρυ. Σπάνιο πράγμα το σπιτικό φαγητό σε ωράριο 9:00 με 19:00.
Είναι 4:00 το απόγευμα. Ο ήλιος φαίνεται ακόμα αχνά, ο ουρανός πάνω γαλάζιος, κάτω ροζ με άσπρες λεπτές λωρίδες. Κοιτάω έξω από το παράθυρο χαμογελώντας. Κοιτάω έξω από το παράθυρο χαμογελώντας, ολόκληρη την ημέρα, ασυνείδητα. Γι’αυτό, συνειδητά, αποφάσισα να ανακύρηξω το σήμερα, μια από τις πιο χαρούμενες μέρες της ζωής μου.Ίσως χωρίς υπερβολή, ευτυχισμένες.
Κι ίσως κρίμα, μα αν μόνο οι αρρώστιες μας αναγκάζουν να κοντοσταθούμε, να πάρουμε ανάσα, να δούμε την τεράστια, αμέτρητη, απαράμιλλη, ασύγκριτη ομορφιά της ζωής, ε να είμαστε πιο συχνά άρρωστοι.