Μικρά αστικά δράματα
Πάντα της άρεσαν οι λέξεις από “ψ”. Ψυχή, ψάθα, ψωμί, ψαροκκόκολο, ψεγάδι, ψύχρα, ψύχωση, ψέμα, ψάχνω, ψηλά, ψιλά, ψυγείο, ψυχασθενής, ψυχαναλύω, ψυχολόγος, ψυχίατρος. Όπως της άρεσε να ξεκινάει από κάπου, για να καταλήγει κάπου αλλού. Ο ψυχίατρός της είναι ένας μελαχρινός νεαρός, λίγα χρόνια μεγαλύτερος της. Ένας μετρίου αναστήματος άνθρωπος, με λεπτά δάχτυλα και πολύ κακές στυλιστικές επιλογές. Κάποιος αδιάφορος σε κάθε άλλη περίπτωση περαστικός, που θα έβρισκε την ηρεμία του σχεδόν ενοχλητική. Σε κάθε άλλη περίπτωση. Τον ψυχίατρό της τον έχει δει ακριβώς δυο φορές, από μια ώρα την κάθε φορά.
– Αναρωτιέστε ποτέ γιατί ζείτε ακόμα;
– Γιατί ζω – χωρίς ακόμα. Συνέχεια. Εσείς όχι; Δεν αναρωτιούνται όλοι; Δεν είναι μια καθημερινή, επί μονίμου βάσεως σκέψη που τριβελίζει το μυαλό όλων; Γιατί υπάρχουμε; Δεν είναι ξεκάθαρη η ματαιότητα των πάντων; Όχι, όχι δεν σχεδιάζω κάποια επικείμενη αυτοκτονία, δε θέλω να σας τρομάξω. Είναι όμως φορές που καθώς βλέπω το μετρό να έρχεται, σκέφτομαι τι θα γινόταν αν άρχιζα να τρέχω καταπάνω του; Ή τι θα γινόταν, αν απλά χυνόμουν στο κενό, όπως χύνεται κανείς στο κρεβάτι μετά από μια εξαντλητική μέρα; Άλλοτε, όταν βρίσκομαι σε κάποιο ύψος, σκέφτομαι, τι θα γινόταν αν; Μα, αυτό το σκέφτονται νομίζω όλοι. Τι, όχι; Δεν σκέφτονται όλοι τα διαφορετικά σενάρια τέλους; Τις διαφορετικές εκβάσεις;
– Πρακτικώς αδύνατο. Οι εκβάσεις για οτιδήποτε, είναι ακριβώς άπειρες.
Τα βράδια καθώς ξαπλώνει, αναρωτιέται αν θα γίνει ποτέ καλά. Καλά. Τι σημαίνει καλά; Όνειρα δεν βλέπει, για να πιστέψει σε αυτά. Αν κι ο άλλος o ψυχίατρος, είπε πως αυτό δε γίνεται. Όχι ο νεαρός, ο άλλος, ο δήθεν μεγάλος και τρανός, που βαρέθηκε τους τρελούς και πατάει διαγραφή μετά από κάθε συνεδρία. Κάθε φορά που θα τον δεις θα πρέπει να συστηθείτε από την αρχή, σα να έχει αμνησία. Ποιοι είστε, γιατί σας χορηγήθηκε αγωγή, ποια συμπτώματα θέλετε να αντιμετωπίσετε. Βουλιάζει εκεί στην μεγάλη του πολυθρόνα, κάθε απόγευμα, χαϊδεύοντας την κοιλάρα του, μαζεύοντας ογδοντάευρα και χαμένο χρόνο. Αυτός λοιπόν, είπε πως όλοι βλέπουν όνειρα. Είπε κι άλλα, μα δεν τα θυμάται. Πάτησε κι αυτή ντιλίτ, για να είναι πάτσι. Όνειρα δεν βλέπει, για να πιστέψει σε αυτά. Ή θα είναι τόσο ανιαρά που τα ξεχνάει πριν ξυπνήσει. Προχθές όμως, είδε. Είδε αυτόν, τον αδιάφορο νεαρό με τα λεπτά δάχτυλα.
– Η ζωή είναι μια διαρκής τραγωδία κυρία Π. Ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος για να μας λέει ψέματα. Την αλήθεια δε θα μπορούσαμε να την αντέξουμε. Είναι πολύ φρικαλέα για να την αντέξουμε. – Ο δικός μου εγκέφαλος γιατί δεν είναι όπως των άλλων; Γιατί δεν σταματά έστω για λίγο, να βλέπει το τίποτα του κόσμου. Να ακούει παράσιτα. Να προσέχει μουτζούρες. Ξύπνημα, καφές, μέικ απ, μίτινγκς, ντίνερ, σεξ, οργασμοί, βραβεία, γιορτές, επέτειοι, διακοπές, κόπος, κορυφές, ανακαλύψεις, προσπάθεια, αγωνία, γέννες, μπαλόνια, τούρτες, κεριά, πτυχία, στέφανα, δικηγόροι, λουλούδια, βουτιές, καλοκαίρια, αγγίγματα, αναμονές, μεσάνυχτα, τραγούδια, κλάμματα, τέσσερις, νεκροφόρα, νεκροταφείο, χώμα.
– Μικρά αστικά δράματα κυρία Π. Σύμφωνα με την επιστήμη, σας χρειάζετε λίγο ψέμα. Μα αφού βρίσκεται σε έλλειψη, ας ψάξουμε για σεροτονίνη.
