“Οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου
με βρήκαν ξαπλωμένο σε αγκάθια
Οι τελευταίες μέρες μαζί του
με βρήκαν μ’ ένα χέρι στο λαιμό μου”
Πράξη Δεύτερη [Ατέλειωτα χρυσάνθεμα]
Πού πήγαν οι παλιές μέρες;
Άνθρωποι που πέρασαν τη ζωή τους ψάχνοτας με τα μάτια τον
Εμένα ,δε μου άρεσαν και πολύ οι τελείες ,ούτε στο γραπτό ούτε στο ζώντα κόσμο .. Ήθελα να υπάρχει μία συνέχεια στα κείμενά μου .Ωστόσο ,στην πορεία ,κατάλαβα ότι η τελεία δίνει ένα άλλο νόημα και στυλ .
Περισσότερο μ'άρεσαν οι τόνοι (ποιός ξέρει γτ???!!!) α, και οι άνω τελείες .
Πώς όμως θα αντιμετωπίσω αυτό ,που ήρθε και μπαστακώθηκε στο κόσμο μου ;
Πώς θα ξέρω αν χρειάζεται να βάλω τελεία ,άνω τελεία ,άνω και κάτω τελεία , ή μία μακριά κάτω παύλα ,που τελευταία έχω αρχίσει να τις συμπαθώ ιδιαιτέρως ???!!!
Πολύ όμορφο κείμενο και τραγούδι !!
υπέροχο-ακόμη μία φορά.
Είσαι υπέροχη. Φιλί.
Πολύ διαφορετική ανάρτηση.
Πολύ όμορφο το κειμενο του Ριτσου,μου θύμησε το καλοκαιράκι.
Φιλια!!