Το εφτά

θέλω τέλος (ή και ταυτόχρονα) να γνωρίσω έναν άνθρωπο όμορφο. όμορφο στην όψη και στην καρδιά. θέλω όταν γνωριστούμε τα μάτια μας να καρφωθούν μεταξύ τους κι ανάμεσα να σφινωθεί μια απέραντη λάμψη που να φωνάζει ψυθιριστά επιτέλους. βρεθήκαμε. έφτασε η εποχή μας. θέλω το μέσα μου να δυναμιτίσει. το στομάχι μου να γίνει γροθιά. το μυαλό μου να πονέσει. όλη μου η φαιά ουσία να καεί. η ύπαρξή μου να υποκλιθεί στην παρουσία του. θέλω να μην είναι μπερδεμένος. θέλω να με ψάχνει. θέλω από πριν να με ψάχνει και μόλις με βρει να είναι έτοιμος. να σφίξει τα δάχτυλα μου μέσα στα δικά του. να μην σκεφτεί ούτε στιγμή να χαλαρώσει το κράτημα. να με προστατεύει σαν τη ζωή του. θέλω να ξέρει από ισορροπία. να μου μάθει κι εμένα να ισορροπώ. θέλω να μου λέει πως είμαι όμορφη. από πάνω μέχρι μέσα. να μου λέει πως με περίμενε. να θέλει παιδιά. να θέλει τα παιδιά μου. να με γνωρίσει στους φίλους του. να γίνουν φίλοι μου. να με γνωρίσει στους δικούς του. να γίνουν δικοί μου. να με αγαπάει. να πηγαίνουμε βόλτες στους αστερισμούς της νύχτας. στη Μεγάλη και την Μικρή Άρκτο, στο Διαβήτη, τα Ιστία, τον Τουκάνα. αν δεν φτάνουν τα καύσιμα να πηγαίνουμε μέχρι το περίπτερο. ή την συκιά κάτω από το σπίτι. να μην φοβάμαι. να τον αγαπώ. να μην τον στεναχωρώ. να τον συγχωρώ. να θέλει να τον συγχωρώ. να μην αδιαφορεί στην πάντοτε υπαρκτή πιθανότητα να χαθούμε. του χρόνου τέτοια μέρα να του διαβάζω το εφτά. να μοιάζει με προφητεία. να αγαπιόμαστε. να αγαπιόμαστε. να αγαπιόμαστε. να μην θυμίζει το σεξ σε ό,τι κάποτε ονομάσαμε σεξ. να τρέχει από το στόμα μου έρωτας. να χύνει εθισμό. να είμαι αυτός. να είναι εγώ. να κάνουμε σχέδια. αν χρειαστεί και σχεδία. να μην φοβάμαι. να τον αγαπώ. να με αγαπά. να ξέρουμε πως θα φτάσουμε μαζί στο τέλος. να μην το πιστεύουμε. να το ξέρουμε.