Το μεγάλο φ

φοβάμαι πως μια μέρα δε θα μπορώ να γράψω

μικροσκοπικά αόρατα πλάσματα θα τρυπώσουν στο κεφάλι μου

θα εμποδίζουν την κάθε μου σκέψη

οι λέξεις δεν θα σχηματίζονται πια αβίαστα

ό,τι καταφέρνω να πω θα μοιάζει με ακατανόητη μουτζούρα

φοβάμαι πως θα κρυώνω

τα κόκκαλά μου θα πονάνε πολύ

θα ακούω τριξίματα και θα τρέμω μήπως σπάσω

φοβάμαι πως δεν θα ξυπνάω πια με τον ήλιο

στο παράθυρό μου αντί για αχτίδες, θα βλέπω βροχή

αντί για πουλιά, χιονονιφάδες

αντί για χρώματα, άσπρο

φοβάμαι πως μια μέρα δεν θα μπορώ να αγαπήσω

κανέναν, μα ούτε εσένα πια

φοβάμαι πως θα σε ξεχάσω

κι εσύ εμένα

φοβάμαι πως αυτή η μέρα βιάζεται