να μην θυμίζουν
θλίψη
πίσω
μπροστά
πρέπει
θέλω
απαλλαγμένες
ελαφρυές
λέξεις που ζούνε
που επιπλέουν
χωρίς προστατευτικά χέρια
χωρίς βοηθητικές ρόδες
απαλλαγμένες
ελαφρυές
λέξεις που ζούνε
που επιπλέουν
χωρίς προστατευτικά χέρια
χωρίς βοηθητικές ρόδες
γιατί να μην σε έχω τώρα εδώ να πλέκεις με τα δάχτυλά σου σταυρόλεξα στα μαλλιά μου να χάνεται ο δείκτης σου στο αμείλικτο κενό ανάμεσα στο στήθος μου και να φαντάζεσαι ναυάγια στο τρίγωνο της λεκάνης μου γιατί ο
ακούω έξω στην αυλή μια σκούπα να ξύνει το τσιμέντο τα ηχεία παίζουν υπόκωφα Alex Turner οι άνθρωποι είναι τόσο περίεργοι σκέφτομαι που ίσως δεν αξίζει να προσπαθήσεις να τους γνωρίσεις μα πιο περίεργη είναι η ζωή σίγουρα, χάσιμο χρόνου
This website uses cookies to provide you with the best browsing experience.
Find out more or adjust your settings.
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
Με κάλυψες, πλήρως.
Είναι καλύτερα να σιωπούμε ΑΝ θέλουμε να κρατήσουμε αναλλοίωτη την ομορφιά!!!
Καλησπέρα
να σιωπείς, αλλά να γράφεις κιόλας. Ωραίο