Τα δεδομένα
οι έξι μήνες στην Αμερική. τα αστέρια πάνω από τη γέφυρα του Μπρούκλυν. οι τζαζ νύχτες του Μανχάταν. που με θράσος μπορώ να πω ‘έζησα το όνειρο’. τα μπορτνώ πεσμένα φύλλα του Βερμόντ. η έρημη λίμνη Σαμπλάιν. ο Ίθαν. τα εικοσιεφτά μου χρόνια στη γη. τα μπέιγκελ στους μείον 19 βαθμούς Κελσίου και πιάτο το Μοντρεάλ. το Ιγκλού φέστιβαλ και το λιωμένο σιρόπι σφενδάμου πάνω στον πάγο. το πατινάζ της ευτυχίας στο Ρόγιαλ Παρκ. ο φωνακλάς Τζέιμι και ο πολυλογάς Τζίμι. που με συμπάθησαν. και με αγάπησαν. που (θα) τους λείπω. ο ατελείωτος ωκεανός της Νότιας Καρολίνας. το απερίγραπτο ηλιοβασίλεμα της Μιρτλ Μπιτσ. ο χρόνος με εμένα. το ασημένιο τρένο προς τη Φλόριντα. το βαθύ κλάμα της επιστροφής. όσοι με περίμεναν. η μέρα που η καρδιά μου έπαθε κράμπα. που σχεδόν αγαπήθηκα. και σχεδόν αγάπησα. που πληγώθηκα ξανά. μα που σημαίνει πως νιώθω ακόμα. που ξέρω πια πως ο κόσμος ποτέ δεν τελειώνει. η πρακτική μου. τα γερμανικά μου. τα όσα πίστευα για αδύνατα, μα αποδείχτηκαν δυνατά. οι τρεις αδερφές μου που με αγαπούν. οι τρεις διαφορετικές ηπείρους που περπάτησα σε δώδεκα μήνες. οι δεκάδες καρτ ποστάλ αγάπης που βρήκα σήμερα καθώς καθάριζα το δωμάτιό μου. ότι μπορώ να κάνω χάι φάιβ με τον εαυτό μου και να πω ‘σε πάω’. η πολυτέλεια να μετρώ τα τόσα, καθόλου δεδομένα.