Αμοργός
ένας Καζούλης που
δεν αγγίζει τίποτα πια
άτοπες συζητήσεις που
δεν μπορεί, κάτι θα
μα, δεν, τίποτα
γλυκό ταψιού
στις τρεις το ξημέρωμα
όχι ένα, ούτε δύο
ίσως τρία, με παγωτό μαστίχα
από τα βαριά που λιγώνουνένα ασταμάτητο κλάμα
από το πουθενά
αυτό το πουθενά, που
πάντα είναι κάπου
οικογένειες που απολαμβάνουν
αμέριμνα τις διακοπές τους
ένας μπαμπάς που μασάει
ησύχως τα σπόρια του
μια μαμά που επιμένει να
καπνίζει παρά τις επιπλήξεις
της κόρης της
κι ένας επίμονος βήχας στην
τουαλέτα ενός καταστρώματος
μπλε, απέραντο μπλε και άσπρο
κι εσύ, ξανά εσύ
να πάρεις τη θέση σου